Ένα βράδυ τρόμου, Δάνης Μιχαλάτος

Ήταν 26 Ιουνίου του 2008 σε μία κατασκήνωση. Η ιστορία αρχίζει το βράδυ στις οχτώ και μισή. Ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Αννούλα. Ήταν ψιλή , ξανθιά και φορούσε γυαλιά. Είχε μια γαλλική μύτη , μεγάλα μάτια και μεγάλο πηγούνι. Επίσης είχε μακριά μαλλιά. Είχε πάρει ένα ανώνυμο τηλε-φώνημα από κάποιον που έλεγε να συναντηθούν έξω από τις τραπεζαρίες στις 9.15.

Το πρωί στις 7.15 έπαιρνε ανώνυμα μηνύματα και τηλεφωνήματα που όλα έλεγαν «LLIK» . Οι δύο φίλοι της υποψιάζονταν κάτι εξαιτίας των πολλών θρίλερ και ταινιών τρόμου που έβλεπαν. Ονομάζονταν Βασίλης και Γιώργος Στέφος. Ο Βασίλης ήταν ψηλός με κοντά καστανά μαλλιά , μια μύτη σαν γάντζο και ένα άγριο βλέμμα. Ο Γιώργος είχε καστανά μαλλιά «καρφάκια» , φορούσε γυαλιά και ήταν κοντός. Ενας άλλος φίλος της Αννούλας που τον έλεγαν Πασχάλη έλεγε ότι όλα αυτά που έλεγαν ο Βασίλης και ο Γιώργος ήταν βλακείες και πως δεν έπρεπε να ασχοληθούν. Ο Πασχάλης ήταν κοντός , 1.45 και γελούσε με το παραμικρό. Είχε ένα αστείο πρόσωπο. Επίσης κουβαλούσε ένα σουγιά μαζί του ακόμα και όταν κοιμόταν. Ο Βασίλης και ο Γιώργος δεν του έδιναν σημασία και έβλεπαν τα ανώνυμα μηνύματα στο κινητό της Αννούλας.

Φτάνουμε τώρα στο τηλεφώνημα όπου συνεννοούνται που θα συναντηθούν. Αυτή ρωτάει τι σημαίνει το «LLIK». Αυτός λέει να έρθει έξω από τις τραπεζαρίες στις 9.15 να της δείξει τι σημαίνει. Όλοι οι κατασκηνωτές εκτός από την Αννούλα πήγανε σε μια δραστηριότητα. Ο Βασίλης αναρωτιόταν τι σημαίνει το «LLIK». Ο Γιώργος παρατήρησε ότι τα γράμματα είναι ανάποδα. Έγραψε σε ένα χαρτί «LLIK» , έβαλε το χαρτί μπροστά από ένα μικρό καθρέφτη και σχηματίστηκε η λέξη «KILL» που στα αγγλικά σημαίνει «σκοτώνω». Είδαν την ώρα και ήταν 10 παρά 10. Έτρεξαν έξω από την τραπεζαρία και δεν είδαν κανέναν. Χωρίστηκαν και έψαξαν όλη την κατασκήνωση , σπιτάκι προς σπιτάκι και γήπεδο προς γήπεδο. Ο Βασίλης πέρασε δίπλα από την πισίνα και είδε την Αννούλα τραυματισμένη και έναν τύπο να προσπαθεί να την πνίξει. Ο Βασίλης από το φόβο του δεν αντέδρασε. Αυτός ο τύπος έπνιξε την Αννούλα και ο Βασίλης δεν πρόλαβε να την σώσει. Είδε όμως το πρόσωπο του δολοφόνου και ήταν ο Πασχάλης. Στην πισίνα έφτασε ο Στέφος και τους είδε να μαλώνουν. Όρμησε μαζί με δύο φίλους του που ήρθαν για βοήθεια , τον Χρήστο και τον Γιάννη , για να τους πιάσουν και να ανακαλύψουν ποιος είναι ο δολοφόνος. Ο Χρήστος ήταν ξανθός , κοντός με ένα τρελό βλέμμα και έκανε πάρα πολλά ταχυδακτυλουρ-γικά με τα χέρια του. Ο Γιάννης ήταν κοντός με κοντά καστανά μαλλιά και καλός χαρακτήρας όπως και οι υπόλοιποι , εκτός από τον Πασχάλη. Επίσης μάθαινε τα δύσκολα ταχυδακτυλουργικά από τον Χρήστο.

Ο υπεύθυνος της κατασκήνωσης κάλεσε την αστυνομία. Τελικά έμαθαν ότι ο δολοφόνος ήταν ο Πασχάλης και δεν τον συνέλαβαν διότι αυτοκτόνησε. Ο Χρήστος ανακάλυψε ένα γράμμα στην τραπεζαρία. Το γράμμα ήταν από την Αννούλα και έλεγε : « Στα τελευταία τηλεφωνήματα άρχισε να με βρίζει και να με απειλεί . Έχει αργήσει να έρθει. Φοβάμαι. Είχαμε κανονίσει 9.15 και τώρα είναι 9.45 και κάθομαι στην τραπεζαρία και τον περιμένω. Βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου ο Πασχ…..».

Μετά από πέντε χρόνια ο Γιάννης έκανε μια έρευνα και έμαθε ότι η Αννούλα τον είχε προσβάλλει πιο παλιά πάρα πολύ και ότι ο Πασχάλης είχε ψυχολογικά προβλήματα.

Μερικοί κατασκηνωτές πιστεύουν ότι στην κατασκήνωση υπάρχει το φάντασμα της Αννούλας το οποίο εμφανίζεται αργά τις νύκτες στους χώρους δίπλα από την πισίνα. Πολλοί από αυτούς μάλιστα ορκίζονται ότι το έχουν δει. Ενώ άλλοι αν και λένε ότι δεν πιστεύουν στα φαντάσματα αποφεύγουν αργά το βράδυ να πάνε εκεί…..