Μια ωραία χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα!, Σωτηρία Μουρατίδου

Σωτηρία Μουρατίδου

Μια ωραία χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα!

Χθες το απόγευμα, στο παρκάκι της γειτονιάς, η Στέλλα και ο Γιάννης έπαιζαν με την μπάλα τους, ώσπου άκουσαν φωνές και τσιρίδες πίσω από ένα θάμνο.
Τρομαγμένα τα δυο παιδιά έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, όταν αντίκρισαν το γνωστό τρελό της γειτονιάς. Το χαμόγελό του ως τ' αυτιά, κι ακόμα παραπέρα. Τα πράσινα μάτια του τόσο φωτεινά και τα καστανά ίσια μαλλιά του καλοχτενισμένα. Το μέτωπό του είχε σουφρώσει από τα γέλια. Φορούσε τα συνηθισμένα γεμάτα χρώματα και ζωντάνια ρούχα του. Έλαμπε ολόκληρος και συνέχισε να γελάει.
Όταν τα δυο παιδιά του μίλησαν, αυτός δεν τους απάντησε, γιατί ήταν τόσο απασχολημένος. Είχε ανέβει σε μια χοροπηδηχτή κόκκινη μπάλα και έπαιζε για πολλές ώρες. Όταν κουράστηκε, σταμάτησε και κατάλαβε πως τα παιδιά του φώναζαν για αρκετή ώρα. Τους άφησε να παίξουν με την μπάλα του, ώσπου κουράστηκαν τόσο πολύ που δεν έβλεπαν μπροστά τους.

Ο τρελός της γειτονιάς, γνωστός και ως Μάρκος, φώναξε τα παιδιά να ανέβουν στο σπίτι του. Τα παιδιά δέχτηκαν, αφού είχαν ξαναπάει και είχαν περάσει υπέροχα. Όταν ανέβηκαν, ο τρελός ξέχασε την ολοκαίνουργια χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα του κάτω. Δεν ήθελε ούτε να πει στους καλεσμένους φίλους του να κατέβουν και να του τη φέρουν, αλλά ούτε ήθελε να τους αφήσει μόνους. Αποφάσισε, λοιπόν, πως δε θα πάει.
Ο Μάρκος συνόδεψε τα παιδιά στο δωμάτιό του. Ήταν στο βάθος του διαδρόμου, δεξιά. Όταν άνοιξαν την πόρτα, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Αν και είχαν ξαναπάει στο σπίτι του Μάρκου, αυτό δεν το είχαν δει ποτέ! Ο Μάρκος τους είπε πως το ανακαίνισε και πήρε καινούργια έπιπλα και έβαψε τους τοίχους.
Οι τοίχοι του ήταν χρωματιστοί! Άλλος λαχανί, άλλος γαλάζιος, άλλος κίτρινος κι άλλος φουξ. Ήταν τόσο συμμαζεμένα όλα, σαν να ήξερε πως οι μικροί του φίλοι θα ερχόντουσαν στο σπίτι του. Το κρεβάτι του, στην άκρη του δωματίου, με πολύχρωμα σεντόνια και πολλά αρκουδάκια. Η ντουλάπα με τα πολύχρωμα ρούχα, ήταν γεμάτη χρώματα. Τηλεόραση δεν είχε, γιατί, λέει, ότι του φτάνει η μία που έχουν στο σαλόνι. Το γραφείο του συμμαζεμένο και πεντακάθαρο με όλα του τα μολύβια καλοξυσμένα και τους στυλούς του γεμάτους μελάνι. Κορνίζες υπήρχαν πάνω στο γραφείο του με αστείες φάτσες. Το ραδιόφωνο ακουμπισμένο στην άκρη του γραφείου του, ήταν και αυτό πολύχρωμο, όπως όλο το δωμάτιο. Και το χαλάκι, μονόχρωμο αυτή τη φορά, πορτοκαλί, φώτιζε περισσότερο το χρωματιστό δωμάτιο. Η βιβλιοθήκη γεμάτη με τα πιο ωραία και ενδιαφέροντα βιβλία. Κι αυτά χρωματιστά. Όλο το έπιπλο της βιβλιοθήκης αυτός το είχε σχεδιάσει και μετά το ζωγράφισε πολύ ωραία. Οι παντόφλες του που περίμεναν κάτω απ' το κρεβάτι του, ως συνήθως, και αυτές ήταν χρωματιστές. Τέλος, στο πίσω μέρος της πόρτας είχε κολλήσει διάφορα χρωματιστά αυτοκόλλητα. Άλλα με ήρωες όπως ο Μίκη και η Μίνη και άλλα με ζαχαρωτά.
Όταν όμως τα παιδά κατάλαβαν πως λείπει η μπάλα του φίλου τους, έτρεξαν κάτω για να την πάρουν. Όταν έφτασαν όμως, το μόνο που είδαν ήταν μια τρύπια κόκκινη μπάλα. Καθώς κατέβηκε ο Μάρκος, που ανυπομονούσε να παίξει, τα παιδά του έκρυψαν την μπάλα. Όμως ο Μάρκος το κατάλαβε πως η χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα του ήταν τρύπια. Χαιρέτησε τα παιδιά και στεναχωρημένος πήγε στο σπίτι του.
Τα παιδιά κατανόησαν τη στενοχώρια του φίλου τους. Τότε μια ιδέα ήρθε και στους δύο. Να πάνε να αγοράσουν μια καινούργια χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα, για το Μάρκο, το φίλο τους.
Το επόμενο πρωί πήγαν, την αγόρασαν και πήραν άλλες δύο, μια για τον καθένα. Όταν χτύπησαν το κουδούνι του Μάρκου, που δεν έγραφε Μάρκος αλλά κύριος χρωματιστός, ο Μάρκος τους άνοιξε και πριν καλά καλά ανοίξει την πόρτα μια ωραία χοροπηδηχτή και κόκκινη μπάλα μπήκε μέσα στο σπίτι του.
Ο Μάρκος δεν πίστευε στα μάτια του. Το χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά επανήλθε και έλαμπε ολόκληρος. Όταν τα παιδιά του έδειξαν τις μπάλες τους, έτρεξαν όλοι κάτω και άρχισαν να χοροπηδούνε για ώρες. Όλοι τους ήταν πανευτυχείς και γελούσαν.
Τέλος, ο Μάρκος ευχαρίστησε τα παιδιά και από τότε έδιναν ραντεβού κάθε μέρα στις πέντε το απόγευμα στο παρκάκι της γειτονιάς και όλη η χώρα άκουγε τα γέλια τους και ήξερε πως αυτοί είναι οι πιο χαρούμενοι και οι πιο χαμογελαστοί άνθρωποι στον κόσμο.

7 σχόλια:

  1. ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ!!! ΚΛΑΠΣ...ΚΛΑΠΣ... ΕΛΑ ΠΛΑΚΙΤΣΑ!!! ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ, ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ!!! ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΖΑΛΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ Τ' ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ!!! ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ...!!!
    !!!ΕΥΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΗ!!!ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ!!!


    !!!ΔΗΜΗΤΡΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τέλειο.....τ-έ-λ-ε-ι-ο......όπως πάντα φυσικά......και με πολύ χρώμα!!!!!!!Σωτηρία -4- ever..!!!!Θαυμαστής σου.....xixixi!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο Σωτηρία μου!!
    Οι περιγραφές σου είναι τόσο ζωντανές!!
    Το καλύτερο σημείο κατά τη γνώμη μου είναι είναι η περιγραφή του σπιτιού,δίνει χρώμα στο κείμενο!!!
    Άννα Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΟΛΥ........ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΜΠΡΑΒΟ ...?ΜΠΟΝΑ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σωτηρια πολυ καλο το κειμενο σου και πολυ χρωματιστο οπως αρεσει σε ολα τα παιδια ελπιζω οταν γινεις καλη συνγραφεας να βγαζεις τα καλυτερα βιβλια οπως η αγαπημενη σου συνγραφεας!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τέλειο το κειμενο σου Σωτηρια μου μπραβο!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή